Pizza Bianca / Pizza Bianca

Brodo, Frittata, Gnocchi, Limoncello,
Antipasto, Antipasti, Antimisto

Piazza Bianca is de meest eenvoudige variant op het basisrecept: besprenkel de pizzabodem met wat olijfolie en strooi er wat grof zeezout over. Na het afbakken kan je hem afmaken met wat verse fijngehakte of gevijzelde rozemarijn of salie.

Ingrediënten,

250 gr bloem (farina 00), halve theelepel zout, 15-20 gr verse gist, 120 ml lauw water, 2-3 el olijfolie + extra voor op de bakplaat, (zeezout, rozemarijn salie)

Prak de gist in een schaaltje door het lauwwarme water. Vorm van het meel een bergje met een kuiltje (in een schaal of op het aanrecht). Giet het gistwater en 2-3 el extra vergine olijfolie en 1 theelepel zout in het kuiltje en werk het, al knedend, door het meel, tot een zacht elastisch deeg ontstaat. Wil je er zeezout, rozemarijn of salie door, meng deze dan door het deeg (Je kan deze later ook toevoegen als de pizza uit de oven komt. Eerst wat extra vergine olijfolie over de pizza, daarna het zeezout, rozemarijn of salie erover strooien).
Maak er een bal van en leg die in een afgedekte schaal. Laat het deeg op een warme plaats ongeveer drie uur rijzen tot het in volume is verdubbeld. Verdeel het deeg in twee gelijke stukken.
Bestrooi het werkvlak met een beetje meel. Plet hierop het deeg en rol het uit tot het een dikte van ca. 5 mm heeft. Vet een bakplaat in met wat olijfolie en leg hierop het uitgerolde deeg.
Bak de pizza af, gedurende 20 min in een op 200 graden voorverwarmde oven..

Tip: bedek de pizza met ingrediënten naar keuze en bak de pizza af, gedurende 20 min in een op 200 graden voorverwarmde oven.

(Bron: Wikipedia; Uit het schitterende boek ‘La Cucina Povera’ (De arme keuken), teksten Roelf Holtrop, fotografie en vormgeving Hans Morren, www.hansmorren.nl)

De Napolitano zijn wel bezorgd dat de zegetocht over de wereld afbreuk doet aan het ware karakter van de pizza. Er is zelfs een pizzavereniging, de ‘Associazione Ver Pizza Napoletana’, die strijdt voor het behoud van de enige echte, originele ‘pizza napoletana‘. Deze strijd gaat zelfs zo ver, dat er een wet is opgesteld die voorschrijft welke pizza het waard is om de naam ‘napoletana’ te dragen. De pizza die hieraan voldoet, draagt dan ook meteen het kwaliteitslabel ‘Specialità Tradizionale Garantita’ (STG). Er zijn maar drie pizza’s die als ‘vera pizza napoletana’ beschouwd mogen worden:
‘la pizza marinara’ (met tomatensaus), ‘la pizza Margherita’ (met tomatensaus, mozzarella en basilicum) en de ‘Margherita extra’ (met mozzarella van buffelmelk).
Bij de wet is vastgelegd, waaraan een echte pizza moet voldoen; zo moet de pizza rond zijn met een maximale diameter van 35 cm, het deeg moet met de hand worden gekneed en gevormd, het gebruik van hulpstukken zoals een deegroller en een bakvorm is daarbij verboden. Ook moet het deeg tenminste zes uur hebben gerust, en moet de pizza op traditionele wijze in een houtoven worden gebakken. Dat betekent op 480 gr Celsius en niet langer dan 90 seconden.

(Uit het schitterende boek ‘La Cucina Povera’ (De arme keuken), teksten Roelf Holtrop, fotografie en vormgeving Hans Morren, www.hansmorren.nl)

Buon appetito!

‘Di Felicita – Il modo Italiano!’