“Parkinson maakt het leven complex, maar ook verkeer- en rijangst maken het leven complex"
Editie Pesticiden/PFAS 90 – ‘Our mother that have cried. So many of us died. But you and I have made it this far. And we will hold it!’ – Parkinson, verkeer en meer 29-04-2025
We doen het nog steeds. Jaar in, jaar uit. Alsof er niks aan de hand is. Alsof de wetenschap niets zegt. Alsof onze buurlanden in een ander universum wonen. Glyfosaat – het meest gebruikte landbouwgif in Nederland – wordt vrolijk over onze akkers gespoten. Niet om onze eigen groenten mee te telen, maar vooral om veevoer te laten groeien. En dan eten wij het vlees van dat vee. Een bizarre omweg, waarbij we onderweg niet alleen onze bodem, maar ook onze boeren en onszelf vergiftigen.
Glyfosaat is geen gezellig middeltje dat even wat onkruid weghaalt. Het is een chemische krachtpatser die diep ingrijpt in de ecologie van de bodem, en nog dieper in het lijf van wie ermee werkt. In Frankrijk en Duitsland wordt Parkinson al erkend als beroepsziekte voor boeren die jarenlang met dit spul werkten. Bij ons? Geen woord. Geen erkenning. Geen actie. Boeren blijven achter met trillende handen en lege beloftes.
En ondertussen sijpelt glyfosaat verder. Via de lucht. Via het water. Via het brood op tafel. De WHO noemt het “waarschijnlijk kankerverwekkend”. En wat doen wij? Wij zeggen: “Tja, het is goedkoop. En het werkt.” Alsof dat het criterium is. Roken werkte ook prima tegen stress, en toch zijn we daarmee gestopt.
Het wrange is: we gebruiken dit gif vooral voor gewassen die we zelf niet eens eten. Maïs, soja, gras – allemaal bestemd voor de koe. De koe eet het, wij eten de koe. Een inefficiënt systeem dat veel meer grond, water en middelen vraagt dan nodig is. En dus ook meer gif. We zouden net zo goed elke dag met het vliegtuig van Amsterdam naar Almere kunnen gaan. Waarom makkelijk doen als het ook vervuilend, duur en ongezond kan? Er is namelijk een alternatief. Eén die beter is voor het klimaat, de boer en ons lichaam. Minder koe, meer kikkererwt. Minder glyfosaat op het veld, meer vezels op het bord. Eten dat rechtstreeks van het land naar ons lijf gaat, zonder tussenstop in een stal.
Ja, dat betekent iets anders op je bord. Ja, dat vraagt wennen. Maar laten we wel wezen: als we konden wennen aan sushi, haverlattes en smartphones, kunnen we ook wennen aan linzen.
We kunnen niet meer doen alsof we het niet weten. De kennis is er. De verhalen zijn verteld. De alternatieven liggen op ons bord – letterlijk. En toch houden we vast aan een systeem dat iedereen op termijn ziek maakt. Waarom? Omdat we gemak verwarren met logica. Omdat we beleid verwarren met beleidloosheid. Omdat we denken dat “het nou eenmaal zo gaat”.
Maar laten we eerlijk zijn: dit is niet pragmatisch. Dit is niet slim. Dit is, met alle liefde gezegd, gewoon dom.
Tijd om het anders te doen. Voor onze boeren. Voor onszelf. Voor iedereen die straks ook nog een boterham zonder gif wil smeren.
De Nederlandse land- en tuinbouw gebruikt grote hoeveelheden bestrijdingsmiddelen, met rampzalige gevolgen voor mens, de natuur en onze leefomgeving. Zo worden allerlei ernstige aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson steeds vaker in verband gebracht met pesticiden. Ook zijn inheemse populaties planten en dieren met maar liefst 85% afgenomen, en bevat 53% van het Nederlandse oppervlaktewater te veel bestrijdingsmiddelen. Dat is onacceptabel.
We eisen concrete maatregelen van de overheid voor een veilige leefomgeving, schoon water en gezonde bodems
Met het ondertekenen van deze petitie steunt u onze Oproep tot Actie! (pdf).
Blijft u graag op de hoogte over de voortgang van deze petitie? Zet dan een vinkje na het bevestigen van uw ondertekening.
Titiano Vecellio, Pieve di Cadore 1488/90, Venetië 1576. Venus van Urbino 1538, olieverf op doek 119×165. Florence Office Gallery – Urbino’s Venus is een van Titiaans beroemdste werken en toont een emblematische figuur van een jonge bruid die zich aankleedt om deel te nemen aan de viering van het ritueel dat in Venetië bekendstaat als “il toccamano”. Het was een huiselijke en niet-kerkelijke ceremonie waarbij jonge aanstaande vrouwen, door de hand van de bruidegom aan te raken, hun toestemming voor het huwelijk gaven. Titiano neemt de impuls om een verleidelijke Venus te schilderen naar aanleiding van een iconografie die is ontstaan in de Eerste Renaissance en is geïnspireerd door de oude figuratie van de “Venus pudica”. Het meisje, naakt liggend op een bed van spreien, kijkt de toeschouwer aan met verleidelijke en zachte ogen, terwijl ze met haar linkerhand de pub verbergt en in haar rechterhand een boeket rozen vasthoudt, symbool van de Godin en van plezier en volharding in de liefde. Aan het voeteneind van het bed roept de slapende hond om huwelijkse trouw. De achtergrond toont een verfijnde omgeving, eigen aan een rijk patriottisch huis uit Venetië van de Vijf Eeuwen. Twee polsbandjes zijn in de problemen: de ene probeert stiekem in de prullenbak te sluipen waaruit ze net de weelderige gouden en blauwe trouwjurk heeft gehaald, zichtbaar op de schouder van de andere polsband die op de rechtervoet staat. Op de vensterbank is de pot met mirte, een plant die traditioneel in verband wordt gebracht met Venus, een verdere verwijzing naar de volharding in de liefde die nog steeds de hond aan het voeteneind van het bed streelt. Op dit doek bevestigt Titiano zijn buitengewone talent om intensiteit en karakter aan personages te geven, evenals een ongeëvenaarde kennis om de zachtheid van de incarnaties en de kwaliteit van de materialen terug te geven. Zoals een brief uit 1538 getuigt, werd het schilderij van de “naakte vrouw” door Guidobaldo II della Rovere rechtstreeks van Titiano gekocht; het doek arriveerde vervolgens in 1631 in Florence met de erfenis van Vittoria della Rovere, laatste van het Huis en echtgenote van de Groothertog van Toscane, Ferdinando II de’ Medici. Lange tijd werd het tentoongesteld in de Tribune van Officieren naast de Venere de’ Medici, waarschijnlijk in een gewenste vergelijking tussen de twee opvallende schoonheden, het klassieke en ideale van het antieke beeld en het moderne en vleselijke geschilderd door Titiaan. Bron: Fragmenten
Uitgelicht: India: Dodelijke vergiftigingen in Yavatmal
Stop de GifExport van in EU verboden pesticiden vanuit NL naar landen met een zwakke regelgeving. Ga naar stopgifexport.nl en teken de petitie!
In 2017 overleed Shankar Agalave, een boer uit Yavatmal (Maharashtra), na het spuiten van het pesticide Polo, geproduceerd door het Zwitserse Syngenta. Het actieve bestanddeel, diafenthiuron, is verboden in de EU en Zwitserland vanwege gezondheidsrisico’s, maar werd in India op grote schaal verkocht. In dat jaar stierven 21 boeren in Yavatmal aan pesticidenvergiftiging, en honderden anderen werden opgenomen in het ziekenhuis. De weduwe van Shankar en andere slachtoffers hebben een rechtszaak aangespannen tegen Syngenta in Zwitserland, gesteund door NGO’s zoals PAN India en het ECCHR
Deze regel is wijs voor een goede gezondheid: eet alleen als je wilt en geniet van voedsel. Kauw grondig opdat het je goed doet. Kook het goed, eerlijk en zonder kruiden. Hij die medicijnen slikt doet daar slecht aan
Gepubliceerd door Parkinson(isme) en Verkeersdeelnemer
PARKINSON(ISME) EN VERKEERSDEELNEMER
Voorwoord
Sinds april 2019 heb ik de diagnose Parkinson en moest mijn werkzaamheden als rijinstructeur, rijangstcoach en handels agent staken. Hierop heb ik besloten om mijn skills in te zetten als vrijwilliger voor de Parkinson Vereniging. Dit met doel om mijn mede Parkinsonians te kunnen ondersteunen met advies in onder andere Parkinson(isme) en Verkeersdeelnemer. Met meer dan 35 jaar ervaring als Rij instructeur, Faalangstdeskundige, Rijangst coach, Verkeersdocent en Inzicht in het karakter van mensen, Menskunde, Psychologie, Savoir-vivre (vermogen om sociaal met anderen om te kunnen gaan en zich maatschappelijk gepast en welgemanierd te gedragen) en Wereldkennis kan ik u ondersteunen.
Door mijn expertise ben ik uitstekend in staat om het beste in mensen naar boven te halen. Heeft u een vraag schroom dan niet om deze via de website of per mail aan mij te stellen.
Deze website is een verlengstuk voor de website van de Parkinson Vereniging.
Als geen ander weet u wat de ziekte Parkinson met u en uw naasten doet. Het kan u op diverse manieren belemmeren om deel te nemen aan het verkeer. Zowel als voetganger (met stok, rollator), fietser (twee of driewielig), scootmobiel, invalide voertuig en automobilist kan het zeer complex worden als er op enige wijze angsten bij gaan ontstaan.
De opzet van deze website is zo dat ik u van alle soorten angsten bij het autorijden iets mee wil geven. Maar dit is uiteraard ook toepasbaar op andere weggebruikers zoals voetganger (freezen) en fietser (balans) in de breedste zin van het woord.
Dit is niet alleen voor u van toepassing, maar ook voor diegene die met u mee is.
Ik wens u nog veel veilige kilometers toe en hoop dat u iets aan mijn adviezen heeft.
Vriendelijke groet,
Hans van Geluk
Parkinson(isme) en Verkeersdeelnemer
Bekijk meer berichten
Eén opmerking over 'Editie Pesticiden/PFAS 90 – ‘Our mother that have cried. So many of us died. But you and I have made it this far. And we will hold it!’ – Parkinson, verkeer en meer 29-04-2025'
'A fight we might be able to win, if we just want to' 
Eén opmerking over 'Editie Pesticiden/PFAS 90 – ‘Our mother that have cried. So many of us died. But you and I have made it this far. And we will hold it!’ – Parkinson, verkeer en meer 29-04-2025'