Twee weken geleden viel ik bijna van mijn stoel. Niet door parkinson dit keer, maar door een nieuwsbericht in Trouw. Vier ministeries (LNNV, VWS, IenW, SZW) vinden dat pesticiden een imagoprobleem hebben en zoeken een reclamebureau om pesticiden ‘te pimpen’.
What’s next, vroeg ik me af. De staatssecretaris van Buitenlandse Handel die een campagne start om de reputatie van xtc te verbeteren? Nederland is immers de grootste xtc-producent ter wereld. Of de minister van Financiën die de beeldvorming rond brievenbusfirma’s wil opleuken?
Ja, pesticiden hebben een slecht imago en dat is niet voor niets. Het bewijs dat langdurige blootstelling aan pesticiden kan leiden tot neurodegeneratieve ziekten zoals parkinson, alzheimer, MS, alsmede kanker, stapelt zich op. De maatschappelijke onrust neemt toe. Mensen willen weten of een bespoten appel eten of een boeket lelies krijgen veilig is. Dat is hun goed recht.
Titiano Vecellio, Pieve di Cadore 1488/90, Venetië 1576. Venus van Urbino 1538, olieverf op doek 119×165. Florence Office Gallery – Urbino’s Venus is een van Titiaans beroemdste werken en toont een emblematische figuur van een jonge bruid die zich aankleedt om deel te nemen aan de viering van het ritueel dat in Venetië bekendstaat als “il toccamano”. Het was een huiselijke en niet-kerkelijke ceremonie waarbij jonge aanstaande vrouwen, door de hand van de bruidegom aan te raken, hun toestemming voor het huwelijk gaven. Titiano neemt de impuls om een verleidelijke Venus te schilderen naar aanleiding van een iconografie die is ontstaan in de Eerste Renaissance en is geïnspireerd door de oude figuratie van de “Venus pudica”. Het meisje, naakt liggend op een bed van spreien, kijkt de toeschouwer aan met verleidelijke en zachte ogen, terwijl ze met haar linkerhand de pub verbergt en in haar rechterhand een boeket rozen vasthoudt, symbool van de Godin en van plezier en volharding in de liefde. Aan het voeteneind van het bed roept de slapende hond om huwelijkse trouw. De achtergrond toont een verfijnde omgeving, eigen aan een rijk patriottisch huis uit Venetië van de Vijf Eeuwen. Twee polsbandjes zijn in de problemen: de ene probeert stiekem in de prullenbak te sluipen waaruit ze net de weelderige gouden en blauwe trouwjurk heeft gehaald, zichtbaar op de schouder van de andere polsband die op de rechtervoet staat. Op de vensterbank is de pot met mirte, een plant die traditioneel in verband wordt gebracht met Venus, een verdere verwijzing naar de volharding in de liefde die nog steeds de hond aan het voeteneind van het bed streelt. Op dit doek bevestigt Titiano zijn buitengewone talent om intensiteit en karakter aan personages te geven, evenals een ongeëvenaarde kennis om de zachtheid van de incarnaties en de kwaliteit van de materialen terug te geven. Zoals een brief uit 1538 getuigt, werd het schilderij van de “naakte vrouw” door Guidobaldo II della Rovere rechtstreeks van Titiano gekocht; het doek arriveerde vervolgens in 1631 in Florence met de erfenis van Vittoria della Rovere, laatste van het Huis en echtgenote van de Groothertog van Toscane, Ferdinando II de’ Medici. Lange tijd werd het tentoongesteld in de Tribune van Officieren naast de Venere de’ Medici, waarschijnlijk in een gewenste vergelijking tussen de twee opvallende schoonheden, het klassieke en ideale van het antieke beeld en het moderne en vleselijke geschilderd door Titiaan. Bron: Fragmenten
Uitgelicht: Wetenschappers hebben onlangs ontdekt dat de hoeveelheid microplastics – kleine plastic deeltjes kleiner dan 5 millimeter – in het menselijk brein ongeveer zo groot is als een plastic lepel en tussen 2016 en 2024 met 50% is toegenomen
Verrassend genoeg bevatten de hersenen meer microplastics dan de lever of nieren, en mensen met dementie hadden hogere microplasticniveaus dan mensen zonder. Onderzoekers onderzoeken nu hoe microplastics, vooral die afkomstig zijn van ultrabewerkte voedingsmiddelen (UPF’s), de gezondheid van de hersenen kunnen beïnvloeden.
Ultra-bewerkte voedingsmiddelen zoals kipnuggets bevatten tot 30 keer meer microplastics dan hele voedingsmiddelen zoals kipfilets
Deze voedingsmiddelen vormen nu meer dan de helft van de dagelijkse calorie-inname in plaatsen als de VS. De microplastics in UPF’s kunnen de bloed-hersenbarrière, de natuurlijke afweer van de hersenen, passeren en ontstekingen, oxidatieve stress en schade aan hersencellen veroorzaken. Deze effecten kunnen bijdragen aan een toename van dementie, depressie, angst en slecht slapen, zoals bevestigd door studies die UPF-consumptie aan deze aandoeningen koppelen.
Wetenschappers noemen deze situatie een “afrekening”, omdat microplastics die in de hersenen terechtkomen, een uitdaging vormen voor wat we als veilig in ons lichaam beschouwden
Ze stellen voor om een Dietary Microplastic Index te ontwikkelen om de blootstelling te meten en onderzoeken manieren om microplastics uit het lichaam van mensen te verwijderen, zoals een bloedfilterproces dat aferese wordt genoemd, hoewel er meer onderzoek nodig is. Nu zowel het UPF-verbruik als de vervuiling door microplastics wereldwijd toenemen, is het dringend noodzakelijk om dit verband te begrijpen om de gezondheid van de hersenen te beschermen.
De mens is niet alleen wat hij eet, maar ook wat hij doorlaat
We ademen PFAS. We drinken het. We slikken het. Hoe zijn we zover gekomen dat regenjassen, pizzadozen en lipstick sporen achterlaten in ons bloed? Waarom blijven we producten gebruiken die ons langzaam vullen met ‘forever chemicals’, stoffen die je lichaam niet kan afbreken, maar wél kan stapelen?
En belangrijker: hoe komen we daar weer vanaf?
Tot nu toe was het antwoord onthutsend simpel: wachten. Het menselijk lichaam doet er meer dan 5 jaar over om sommige PFAS deels kwijt te raken. Ondertussen blijven ze circuleren, van je nieren naar je bloed, van je lever naar je immuunsysteem.
Maar wat als er een plan B is?
Wetenschappers van de Universiteit van Cambridge ontdekten per toeval dat bepaalde darmbacteriën PFAS actief opnemen en via de ontlasting verwijderen. In experimenten met muizen slaagde een gehumaniseerd microbioom erin om tot 74% van specifieke PFAS af te voeren. Vooral de grotere, schadelijkere verbindingen werden het beste opgeruimd.
De bacteriën doen dit niet omdat ze zo altruïstisch zijn. Ze beschermen vooral zichzelf, door PFAS op te slaan in ‘klonters’ en deze met een bacterieel pompmechanisme naar buiten te werken, zoals ze dat ook doen met antibiotica. Op basis van deze vondst ontwikkelt de start-up Cambiotics nu een probioticum dat deze bacteriën bevat. Een dagelijks pilletje als supplement, zodat je darmen helpen je lichaam te reinigen van PFAS.
Klinkt dat als sciencefiction? Misschien. Maar het is al onderweg.
Toch blijft één vraag openstaan: zijn we bezig met symptoombestrijding of systeemverandering? Is dit de start van een nieuwe gezondheidsaanpak, waarin biotechnologie ons beschermt tegen onze eigen vervuiling? Of is dit de zoveelste pleister op een wond die blijft bloeden zolang PFAS gewoon verkocht mag worden?
Eén ding is zeker: wie straks “Another one bites the PFAS” zingt, moet zich afvragen wie er het volgende slachtoffer is.
Deze regel is wijs voor een goede gezondheid: eet alleen als je wilt en geniet van voedsel. Kauw grondig opdat het je goed doet. Kook het goed, eerlijk en zonder kruiden. Hij die medicijnen slikt doet daar slecht aan
Wilt u ons helpen deze website en blogs in de lucht te houden?
Doneer dan hieronder, zodat wij de informatieve website Parkinson(isme) en Verkeersdeelnemer en blogs in de lucht kunnen houden. Hetresterende bedrag wat overblijft komt ten goede van ParkinsonNL, de fondsenwerver voor fundamenteel onderzoek naar de ziekte van Parkinson.
Zo helpt u twee vliegen in één klap!
‘Parkinson stoppen begint nu. Met baanbrekend wetenschappelijk onderzoek en innovaties. Zodat ieder mens zo goed mogelijk kan leven. Uiteindelijk gaan we voor een wereld zonder parkinson. Daar staan wij voor als ParkinsonNL.’
Gepubliceerd door Parkinson(isme) en Verkeersdeelnemer
PARKINSON(ISME) EN VERKEERSDEELNEMER
Voorwoord
Sinds april 2019 heb ik de diagnose Parkinson en moest mijn werkzaamheden als rijinstructeur, rijangstcoach en handels agent staken. Hierop heb ik besloten om mijn skills in te zetten als vrijwilliger voor de Parkinson Vereniging. Dit met doel om mijn mede Parkinsonians te kunnen ondersteunen met advies in onder andere Parkinson(isme) en Verkeersdeelnemer. Met meer dan 35 jaar ervaring als Rij instructeur, Faalangstdeskundige, Rijangst coach, Verkeersdocent en Inzicht in het karakter van mensen, Menskunde, Psychologie, Savoir-vivre (vermogen om sociaal met anderen om te kunnen gaan en zich maatschappelijk gepast en welgemanierd te gedragen) en Wereldkennis kan ik u ondersteunen.
Door mijn expertise ben ik uitstekend in staat om het beste in mensen naar boven te halen. Heeft u een vraag schroom dan niet om deze via de website of per mail aan mij te stellen.
Deze website is een verlengstuk voor de website van de Parkinson Vereniging.
Als geen ander weet u wat de ziekte Parkinson met u en uw naasten doet. Het kan u op diverse manieren belemmeren om deel te nemen aan het verkeer. Zowel als voetganger (met stok, rollator), fietser (twee of driewielig), scootmobiel, invalide voertuig en automobilist kan het zeer complex worden als er op enige wijze angsten bij gaan ontstaan.
De opzet van deze website is zo dat ik u van alle soorten angsten bij het autorijden iets mee wil geven. Maar dit is uiteraard ook toepasbaar op andere weggebruikers zoals voetganger (freezen) en fietser (balans) in de breedste zin van het woord.
Dit is niet alleen voor u van toepassing, maar ook voor diegene die met u mee is.
Ik wens u nog veel veilige kilometers toe en hoop dat u iets aan mijn adviezen heeft.
Vriendelijke groet,
Hans van Geluk
Parkinson(isme) en Verkeersdeelnemer
Bekijk meer berichten
Eén opmerking over 'Editie Pesticiden/PFAS 105 – ‘Destruction never leads to change’ – Parkinson, verkeer en meer 28-07-2025'
'A fight we might be able to win, if we just want to' 
Eén opmerking over 'Editie Pesticiden/PFAS 105 – ‘Destruction never leads to change’ – Parkinson, verkeer en meer 28-07-2025'